Article to link (Dutch)
Dat Yves Peeters indertijd verslingerd geraakte aan de rijke muziektraditie uit New Orleans, liet hij heel expliciet horen met ‘The Big Easy Revisited’. Op het debuut van Kleptomatics trekt hij die lijn helemaal door.
Van in het begin stelde Peeters duidelijk dat hij nooit de bedoeling had de lokale scene van de Crescent City te evenaren. Geen polemiek ontketenen dus in de zin van “Can white man play the blues?”. Het was gewoon zijn interpretatie van een muzikale smeltkroes die hem fascineerde. Net als met ‘The Big Easy Revisited’ kiest hij op ‘Kleptomatics’ de voor hem gepaste formule: zich omringen met goede muzikanten die op dezelfde golflengte zitten, eigen composities schrijven met de juiste vibes en hiermee vervolgens vanop een podium een publiek overtuigen.
…
