Bram De Looze – Switch The Stream
CD-RECENSIE
bezetting: Bram De Looze piano
opgenomen: juni & juli 2018, Loft
& Auditorium Piano’s Maene, Ruislede, België
uitgebracht: oktober 2018
label: Outhere
aantal stukken: 11
tijdsduur: 60’47
website: www.bramdelooze.com – www.outhere-music.com
door: Georges Tonla Briquet
Het kan blijkbaar niet snel genoeg gaan voor de zevenentwintigjarige pianist Bram De Looze. Overal duikt hij op en dit aan de zijde van de meest uiteenlopende muzikanten. Zo is hij te horen op zowel de recente uitgave ‘(The Mystery Of) Kem’ van Aka Moon-drummer Stéphane Galland als op ‘Eventyrer’ van de Noorse saxofonist Harald Lasssen. Met groepen als LABtrio en Antoine Pierre Urbex definieert hij momenteel mede de vernieuwende richting van de Belgische jazz.
‘Switch The Stream’ begint met een miniwaterval van licht chaotisch door elkaar dwarrelende pianonoten. Maar natuurlijk is dit maar schijn. Alles is berekend en de onderliggende urgentie is duidelijk.
Zoals te verwachten, is deze soloplaat niet zomaar een tussendoortje. Op zijn vorige album ‘Piano e Forte’ improviseerde De Looze lustig op drie verschillende pianoforte modellen. Deze keer kreeg hij van pianobouwer Maene een Chris Maene Straight Strung Grand Piano ter beschikking, een ideaal instrument voor De Looze zijn experimenteerdrift.
Een flow van precies een uur lang, opgedeeld in elf hoofdstukjes variërend in lengte tussen de twee en negen minuten. De rode draad: een continue tegendraadsheid en die obsessieve drang om toch maar telkens iets anders uit te proberen. Vloeiende melodielijnen zijn dan ook zo goed als uitgesloten. Toch zijn dit geen spielereien in het wilde weg of ‘piano for piano’s sake’. Wel een grondig doordachte blauwdruk met eigen codes.
Extreem intieme momenten waarin stilte en ruimte tegen elkaar afgewogen worden, staan in contrast met repetitieve patronen. De Looze omarmt klassieke beginselen om ze dan toch weer te vervormen en te transponeren naar zijn eigen taal. In ‘Geese On The Move’ lijkt het bijvoorbeeld op een ontmoeting tussen Art Tatum en Monk. Beheersing en precisie zijn de sleutelbegrippen hier.
Een andere dimensie van de piano dan deze van Max Richter en volgelingen. Aan u de keuze.
